zaterdag 22 september 2012

Het collectieve bewustzijn en rellen


 Gisteren, toen ik alle tweets en facebookberichten las over de rellen in Haren, werd mij ineens iets heel duidelijk: Hoe wij, door het collectieve bewustzijn, deze rellen alleen maar versterken. De berichten erover waren zo vol woede en soms zelfs haat.

Een veel gehoorde uitspraak tegenwoordig is: Wat je aandacht geeft, groeit. Daar ben ik het zeker mee eens. De rellen gisteren waren er waarschijnlijk niet eens gekomen als de media niet zoveel angst had gezaaid en er zoveel aandacht aan geschonken had. Met het van tevoren zoveel angst zaaien, werd de kans op een negatieve uitkomst alleen maar groter. De energie werd naar beneden getrokken. Het collectieve bewustzijn werd angstig en grimmig.

Tel daar dan nog de haat bij die, tijdens de rellen, massaal naar Haren werd gestuurd, met berichten waarin de jongeren beschreven werden als bijvoorbeeld “randdebielen” en je creëert de perfecte bodem voor een situatie die zo uit de hand kan lopen.

Stond er sowieso iemand bij stil dat er een veel grotere groep jongeren was die niet meedeed? Stond er iemand bij stil dat de jongeren die dit wel deden, ernstig de weg kwijt zijn? Heeft er iemand aan gedacht om veel compassie die kant op te sturen, in plaats van nog meer woede? Als we ons daarin zouden kunnen bundelen, zou zo’n situatie maar zo ten goede kunnen keren! Niet onze haat bundelen, maar onze compassie, onze liefde!

En als het je dan niet lukt om compassie te sturen naar de daders, doe het dan naar de slachtoffers, naar de onschuldige bijstanders, naar de mensen die bang zijn, naar de hulpverleners. Of pas de Hawaïaanse techniek “Ho’opono pono” toe. Zeg, in jezelf, of hardop, terwijl je aan de situatie denkt: Ik hou van je, Dank je, Het spijt me, Vergeef me. Want het collectieve bewustzijn is een stukje van ons allemaal. Dus wij maken dit mogelijk. De woorden zeg je als het ware tegen het universum, dat op zichzelf, alleen perfect kan zijn. Wat niet perfect is, creëren wij, dus daar kunnen we ons voor verontschuldigen. Het eerste stukje van de methode, is juist om je waardering te uiten voor wat wel goed en mooi is, dus voor waar het universum toe in staat is.

Sta stil bij jouw aandeel in de imperfectie en probeer krachten te bundelen met anderen om de situatie ten goede te keren. Willen jullie daar alsjeblieft aan denken, mocht er nog eens zoiets gebeuren?

Veel liefs,

Nadia

Geen opmerkingen:

Een reactie posten