zondag 11 januari 2015

Overpeinzing naar aanleiding van de gebeurtenissen in Parijs

Gisteren las ik deze tekst van Eddie Vedder op Facebook: Darkness comes in waves…. Tell me, why invite it to stay?
Dat zinnetje bleef in mijn hoofd rondzingen en ik besefte me hoe waar het was, zeker na wat er net gebeurd is in Parijs. Het lijkt of het duister in golven komt. Soms grote golven, soms kleine. Wat de bron is van dit duister, doet er niet toe, al vinden velen van wel.
Duister is duister, licht is licht, punt. Dat we beiden in ons dragen, vergeten we soms voor het gemak, terwijl het mijns inziens ook juist pijnlijk duidelijk wordt op momenten als deze.

Maar als het duister komt, waarom zouden we het dan uitnodigen te blijven? Hoe meer haat we de wereld in zenden, hoe meer we het voeden. Hoe meer we daders bruut gestraft willen zien, hoe meer we ze dood willen, hoe meer we ze willen laten lijden, hoe groter het duister wordt.
Het is heel logisch dat men woedend reageert, maar laten we dit vooral niet richten op wie het niet verdient. Laten we vooral liefde voelen voor elkaar, voor wie wij kennen én wie we tegenkomen, ongeacht kleur, religie, achtergrond.

Laten we het licht voeden. Niet samen strijden tegen “het duister”, want dat cultiveert het juist. Niet samen TEGEN het duister, maar samen VOOR het licht.
Heb lief wie je ziet, heb lief wie je na staat en heb lief wie je niet kent, want geen van hen heeft dit gedaan. Degenen die wel dit leed veroorzaakten, zijn hier niet meer. Zij hebben, naar mijn mening, al onder ogen gezien wat zij aangericht hebben.

Richt dus niet je woede, maar je liefde, voed niet het duister, maar het licht en help daarmee iedereen die hierdoor is geraakt.

2 opmerkingen: