Gisteren las ik deze tekst van
Eddie Vedder op Facebook: Darkness comes
in waves…. Tell me, why invite it to stay?
Dat zinnetje bleef in mijn hoofd
rondzingen en ik besefte me hoe waar het was, zeker na wat er net gebeurd is in
Parijs. Het lijkt of het duister in golven komt. Soms grote golven, soms
kleine. Wat de bron is van dit duister, doet er niet toe, al vinden velen van
wel.
Duister is duister, licht is licht, punt. Dat we beiden in ons dragen, vergeten we soms voor het gemak, terwijl het mijns inziens ook juist pijnlijk duidelijk wordt op momenten als deze.
Duister is duister, licht is licht, punt. Dat we beiden in ons dragen, vergeten we soms voor het gemak, terwijl het mijns inziens ook juist pijnlijk duidelijk wordt op momenten als deze.
Maar als het duister komt, waarom zouden we het dan uitnodigen te blijven? Hoe meer haat we de wereld in zenden, hoe meer we het voeden. Hoe meer we daders bruut gestraft willen zien, hoe meer we ze dood willen, hoe meer we ze willen laten lijden, hoe groter het duister wordt.
Het is heel logisch dat men
woedend reageert, maar laten we dit vooral niet richten op wie het niet
verdient. Laten we vooral liefde voelen voor elkaar, voor wie wij kennen én wie
we tegenkomen, ongeacht kleur, religie, achtergrond.
Laten we het licht voeden. Niet
samen strijden tegen “het duister”, want dat cultiveert het juist. Niet samen
TEGEN het duister, maar samen VOOR het licht.
Heb lief wie je ziet, heb lief
wie je na staat en heb lief wie je niet kent, want geen van hen heeft dit
gedaan. Degenen die wel dit leed veroorzaakten, zijn hier niet meer. Zij
hebben, naar mijn mening, al onder ogen gezien wat zij aangericht hebben.
Richt dus niet je woede, maar je
liefde, voed niet het duister, maar het licht en help daarmee iedereen die
hierdoor is geraakt.
Mooi..Dank je wel!
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan!
BeantwoordenVerwijderen